In het verleden waren producten met radioactieve stoffen, zoals tandpasta, niet ongewoon. Deze producten, hoewel gevaarlijk, werden geprezen als wondermiddelen en vonden gretig aftrek.
Duitsers zochten thorium voor tandpasta
Tijdens de Tweede Wereldoorlog zochten de Duitsers in Frankrijk naar thorium, maar niet voor de redenen die je zou verwachten. Ze waren niet op zoek naar materiaal voor een atoombom, maar naar ingrediënten voor hun radioactieve tandpasta. Deze tandpasta, Doramad genaamd, was een product van het Berlijnse bedrijf Auergesellschaft en bevatte een beetje radioactief thorium. Men geloofde dat het gebruik van deze tandpasta zou zorgen voor stralend witte tanden en een sterk, gezond gebit.
Het concept van radioactieve producten is niet nieuw. Al in de jaren 1920 waren er producten op de markt die radioactieve stoffen bevatten, van crèmes en poeders tot elixers. Deze werden verkocht als de oplossing voor vrijwel alles, van gezondheid tot schoonheid. De radioactieve tandpasta was zo'n product, en werd aanbevolen voor het verkrijgen van stralend witte tanden en gezond tandvlees.
Gevolgen van radioactieve producten
Het gebruik van deze producten was niet zonder gevolgen. Na verloop van tijd werd duidelijk dat het gebruik van radioactieve producten ernstige gezondheidsproblemen kon veroorzaken. Een van de meest extreme voorbeelden is dat van de Amerikaanse industrieel Eben Byers, die na drie jaar gebruik van de radioactieve pijnstiller Radithor zijn haar, tanden en uiteindelijk zijn hele kaak verloor. Ondanks deze gevaren was de vraag naar radioactieve producten aanvankelijk groot.
Atoombommen leiden tot afkeer van radioactiviteit
De afkeer van radioactieve producten kwam pas na een gruwelijk wereldwijd evenement. Na de verschrikkelijke effecten van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki in 1945, begon de wereld de gevaren van radioactieve stoffen te erkennen. De vraag naar producten die deze stoffen bevatten nam snel af, en de productie van dergelijke producten stopte uiteindelijk.
