Er gaan veel geruchten rond over de oorzaken van de grote natuurbranden die Europa momenteel teisteren. In dit artikel geven drie experts hun mening over de rol van klimaatverandering en belichten ze de feiten en fabels.
Stijging van megabranden, niet van natuurbranden
Volgens Bart Muys, professor in bosbeheer aan de KU Leuven, is het aantal branden sinds de Tweede Wereldoorlog gemiddeld afgenomen. We zijn als mens beter geworden in het voorkomen en bestrijden van bosbranden. Echter, als er een brand ontstaat, neemt de kans op een megabrand toe. Wim Thiery, klimaatwetenschapper aan de VUB, voegt toe dat de totale verbrande oppervlakte in Europa de afgelopen decennia geen stijgende trend laat zien.
Mens vaak de hoofdoorzaak van natuurbranden
Er zijn drie elementen nodig om een natuurbrand te krijgen: een ontstekingsbron zoals een vonk, brandbaar materiaal zoals droge plantengroei en de juiste omstandigheden om de brand te verspreiden. Mensen zijn vaak de oorzaak van natuurbranden door onvoorzichtigheid of opzettelijke brandstichting. Als de mens niet de oorzaak is, dan is het vaak een natuurlijke oorzaak zoals een blikseminslag.
Klimaatverandering als katalysator voor megabranden
Hoewel klimaatverandering niet per se leidt tot meer branden, schept het wel de weersomstandigheden die kunnen leiden tot een megabrand, volgens Thiery. Daarnaast is er een complexe link tussen klimaatverandering en landgebruik, die bijdraagt aan het ontstaan van megabranden, voegt Muys toe.
Naast het aanpakken van klimaatverandering, stelt professor Muys voor om ook de verandering in landgebruik aan te pakken, voornamelijk in het Middellandse Zeegebied. We kunnen evolueren naar natuurlijke landschappen met meer diversiteit of weer menselijke activiteiten in het landschap integreren, wat zal helpen de grote hoeveelheid brandbaar materiaal te verminderen.
