Lang werd gedacht dat dopamine, een neurotransmitter in ons brein, alleen voor het geluksgevoel zorgde. Nieuw onderzoek werpt echter een ander licht op deze stof, en toont aan dat dopamine ook een cruciale rol speelt bij beweging en mogelijk zelfs gerelateerd is aan de ziekte van Parkinson.
Het dubbele karakter van Dopamine
Dopamine, het zogenaamde 'gelukshormoon', is een bekende neurotransmitter die een belangrijke rol speelt in ons beloningssysteem. Voorheen dachten we dat dit het hele verhaal was. Echter, recent onderzoek laat zien dat dopamine niet alleen zorgt voor gevoelens van geluk en genot, maar ook betrokken is bij beweging. Als dopamine-neuronen afsterven, kunnen mensen namelijk moeite krijgen met bewegen. Dit is ook wat er gebeurt bij de ziekte van Parkinson.
Parkinson en het verlies van dopamine-neuronen
Onderzoekers buigen zich al decennialang over de vraag hoe het kan dat patiënten met de ziekte van Parkinson dopamine-neuronen verliezen en vervolgens moeite krijgen met bewegen. Deze disfunctie is meer dan het verliezen van een 'geluksgevoel'. Het lijkt erop dat er iets anders aan de hand is dat hun motoriek aantast.
Om meer inzicht te krijgen in dit vraagstuk, voerden de onderzoekers experimenten uit met muizen. Ze labelden neuronen in de hersenen van verschillende genetisch gemodificeerde muizen met fluorescerende sensoren. Zo konden ze zien welke neuronen oplichtten tijdens bepaald gedrag. Tot hun verrassing bleken sommige dopamine-neuronen niet alleen te reageren op beloningen, maar regelden zij ook andere zaken.
Tijdens hun onderzoek ontdekten de wetenschappers drie genetische subtypes van dopamine-neuronen. Bijzonder was dat één van deze subtypes, goed voor ongeveer 30 procent van de dopamine-neuronen in een bepaald deel van de hersenen, oplichtte wanneer de muizen bewogen. Dit suggereert dat deze specifieke dopamine-neuronen een rol spelen bij beweging.
Nieuwe onderzoeksrichtingen voor Parkinson
Deze ontdekkingen werpen niet alleen nieuw licht op de werking van onze hersenen, maar openen ook nieuwe mogelijkheden voor verder onderzoek. Meer inzicht in de rol van dopamine bij beweging en de ziekte van Parkinson kan leiden tot een beter begrip van deze ziekte, en mogelijk zelfs tot betere behandelmethodes.
