Deze persoonlijke getuigenis werpt licht op de verwoestende uitwerkingen van de ziekte van Parkinson. Het verhaal van een voormalige studievriendin die, na de diagnose, een schim van haar vroegere zelf werd, belicht de vaak onzichtbare gevolgen van deze ziekte.
Parkinson, een onzichtbare verwoester
Zodra de auteur herenigt met haar oude studievriendin, is ze getroffen door de dramatische verandering die Parkinson in haar heeft veroorzaakt. Haar energie en vitaliteit zijn vervangen door trillende handen en een uitdrukkingsloos gezicht. De ziekte heeft haar niet alleen fysiek getroffen, maar heeft ook mentaal en sociaal een tol geëist, wat heeft geleid tot isolement en eenzaamheid.
Parkinson, een groeiende epidemie
Professor Bloem benadrukt de dringende aard van de groeiende bedreiging van Parkinson, aangezien het de snelst groeiende hersenaandoening ter wereld is. De auteur gebruikt haar vriendin als een voorbeeld van hoe de ziekte ook jongere mensen kan treffen, aangezien zij slechts 44 was toen ze de diagnose kreeg.
De impact van pesticiden op Parkinson
Volgens Bloem is Parkinson eerder een omgevingsziekte dan een ouderdomsziekte, en hij wijst naar pesticiden zoals glyfosaat als een belangrijke oorzaak. In het bijzonder benadrukt hij dat de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid glyfosaat als veilig heeft beoordeeld, ondanks het feit dat veel studies een verband suggereren tussen het pesticidegebruik en de ziekte.
Ondanks de zorgen van onderzoekers zoals Bloem, is het gebruik van glyfosaat nog steeds een veelbesproken onderwerp binnen de Europese Commissie. De auteur brengt dit punt over door te wijzen op de aanstaande stemming in Brussel over het verlengen van de toestemming voor het gebruik van glyfosaat voor nog eens tien jaar.
