Nieuw onderzoek toont aan dat de menselijke uitstoot van broeikasgassen rechtstreeks bijdraagt aan de bedreiging van de ijsbeer. Het verlies van zee-ijs, de toename van vastenperioden en de afname van het aantal ijsbeerjongen zijn allemaal het gevolg van onze uitstoot.
Minder ijs, meer vasten voor ijsberen
De toename van broeikasgassen in onze atmosfeer heeft een direct effect op de leefomgeving van de ijsbeer. Doordat er meer gassen worden uitgestoten, warmt de aarde op en smelt het zee-ijs. Dit zee-ijs is van cruciaal belang voor de ijsbeer, aangezien ze het nodig hebben om op te jagen. Zonder voldoende ijs, zijn ijsberen gedwongen om het land op te gaan en een vastenperiode in te gaan. Dit heeft een grote impact op hun gezondheid en overlevingskansen.
Lange vastenperioden bedreigen ijsbeerjongen
Een andere zorgwekkende impact van de klimaatverandering op de ijsbeer is de afname van het aantal ijsbeerjongen. Onderzoek toont aan dat een langere vastenperiode ervoor zorgt dat er minder ijsbeerjongen worden geboren en overleven. Er is zelfs een drempelwaarde: als de vastenperiode een bepaalde lengte overschrijdt, daalt de reproductie nog sneller. Dit is een ernstige bedreiging voor de toekomstige populatie ijsberen.
Om de ernst van de situatie duidelijk te maken, noemen de onderzoekers het voorbeeld van elektriciteitscentrales in de Verenigde Staten. Deze centrales zijn samen goed voor een uitstoot equivalent aan minstens 60 gigaton CO2 over een levensduur van 30 jaar. Deze uitstoot zal leiden tot een afname van 4% in het aantal jonge ijsberen in de regio van de zuidelijke Beaufortzee. Dit toont aan dat onze dagelijkse activiteiten directe gevolgen hebben voor het leven in het Arctisch gebied.
