We kennen het als onze kosmische thuisbasis, maar er is nog zoveel te ontdekken over het Melkwegstelsel. Dit artikel belicht vijf verbazingwekkende feiten over de structuur en het lot van het Melkwegstelsel.
Onmetelijke grootte van Melkwegstelsel
Je kunt je nauwelijks voorstellen hoe immens groot ons Melkwegstelsel is. Met honderden miljarden sterren en waarschijnlijk evenveel exoplaneten is het een kolos in de kosmos. Maar zelfs in al zijn glorie wordt het Melkwegstelsel overtroffen door de Andromedanevel, ons dichtstbijzijnde buursterrenstelsel, dat minimaal een biljoen sterren bevat.
Zwart gat aan het roer
Het hart van de Melkweg is een gigantisch zwart gat, Sagittarius A* genaamd. Iedere ster en planeet in de Melkweg draait om dit zwarte gat. Ons zonnestelsel heeft maar liefst 250 miljoen jaar nodig om een volledige ronde rond de Melkweg te maken. Ter vergelijking, de laatste keer dat we deze positie innamen, liepen de dinosauriërs nog op aarde.
Ooit dachten wetenschappers dat de aarde in het centrum van de Melkweg lag. Tegenwoordig weten we beter. Ons zonnestelsel, inclusief de aarde, is feitelijk gelegen in een soort kosmische buitenwijk van de Melkweg, op een afstand van 27.000 lichtjaar van het centrum van de Melkweg.
De precieze vorm van de Melkweg blijft lastig te bepalen, aangezien we nog geen foto's hebben kunnen maken van buiten het sterrenstelsel. Echter, astronomen zijn het erover eens dat de Melkweg een spiraalvormig sterrenstelsel is met een diameter van ongeveer 150.000 lichtjaar. Een groot deel van de Melkweg bestaat uit donkere materie, een mysterieus en nog niet volledig begrepen onderdeel van het universum.
Toekomstscenario: botsing met Andromedastelsel
Alhoewel we het zelf niet meer zullen meemaken, staat het Melkwegstelsel een dramatische toekomst te wachten. Wetenschappers voorspellen dat het Melkwegstelsel over ongeveer vier miljard jaar zal botsen met het Andromedastelsel. Deze kosmische botsing zal resulteren in een fusie van beide sterrenstelsels. Dit betekent echter niet dat sterren en planeten noodzakelijkerwijs met elkaar zullen botsen, de ruimtes tussen deze hemellichamen zijn simpelweg te groot.
